zaman sekolah adalah zaman yang paling best.
Bila semua orang boleh lepak dan gelak huha-huha walaupun banyak homework tak siap , tak study.
Seolah-olah pada masa tu kita takde sebarang masalah yang ganggu jiwa kita.
Bila semua orang da mula berjauhan , masuk U di utara selatan timur dan barat.
Masing-masing buzy dan tak dapat nak jumpa. Nak berkomunikasi macam dulu pun susah.
Kalau dulu , tiap tiap hari mesej walaupun boleh jumpa kat sekolah.
Sekarang ? Nak post comment kat facebook pun payah !
Orang yang aku memang 'kamceng' gila da makin jauh dengan aku. Bukan setakat jauh , langsung tak bertegur sapa. Orang yang aku rapat tapi tak rapat sangat , mula jadi kawan baik aku lepas habis sekolah. Merekalah yang menyinari hidup aku.
Aku harap tiada suara sumbang yang cakap aku ni ibarat kacang lupakan kulit. Sebab aku da cuba untuk bergelak tawa seperti dulu tapi keadaan da berubah. Masing-masing da ada kehidupan sendiri.
*M*